mijn 2e blog,,,

hallo allemaal,

Bedankt voor de leuke en lieve reacties op mijn vorige blog..  Ik ben hier nu een week, en het klinkt gek, maar alles word al gewoon. De drukte op straat, met zijn achten in een taxi of dat iedereen psstt of whitie roept. Iedereen hier wil vrienden met je worden en vraagt je om je nummer, ze denken automatisch dat je rijk bent omdat je blank bent. Niet idereen is zo, er zijn ook heel veel die erg geintresseerd zijn in je en ze vragen echt om vrienden te worden. Wanneer je hier met iemand gaat praten kun je zo een uur staan te kletsen met  diegene,wat hardstikke leuk is. Zo leer je de mensen en de cultuur hier kennen. En wanneer je verteld dat je vrijwilligerswerk doet respecteren ze je direct, ook krijg je overal korting op en alles is eigenlijks al zo goedkoop. En het is vreemd maar iedereen in Mandeville kent je binnen een week,vooral de taxichaufeurs en ze willen het je het comfortabel maken. De meeste blanke mensen die in mandeville komen zijn vrijwiliggers, dat is erg leuk. Ik heb in zo korte tijd zoveel mensen leren kennen, die allemaal verschillend werk doen, vrijwilligers die in het ziekenhuis werken of in een weeshuis, op een school of die helpen met bouwen.

Wij zijn vanmorgen met een paar vrijwilligers naar kingston gereisd (in een busje waar officieel 15 in kunnen wij zaten er met 22 in!) en blijven hier twee dagen. We zijn naar het bob marley museum geweest,wat erg leuk was om een keer te zien hebben. Vandaag is het een officiele vrije dag (holiday) Niemand werkt dan, dus ook iedereen van het project is vrij. We gaan morgen weer terug naar mandeville en vrijdag gaat iedereen weer aan het werk. Het is soms erg dubbel, omdat we weekends reizen en door de week maar 5/6 uur op een dag  aan het werk zijn, en het verschil tussen arm en normaal en rijk is erg groot. Dus de ene keer zit je in een hostel of hotel met warm water en een wasmachine/droger en de andere keer zit je weer in je gastgezin, die dat niet hebben. Ook in het weeshuis worden kinderen gewassen met koud water, het klinkt mischien niet geloofwaardig maar het went zelfs ik. Maar daardoor waardeer je een warme douche wel weer een stuk meer.

Het is de cultuur en manier van leven van de mensen hier, wat ik veel erger vind is dat de mensen die werken in het weeshuis het vooral doen voor het geld en niet voor de kinderen. Ik merk dat ik soms kwaad word om de manier hoe ze hier met de kids omgaan, ik weet dat ze weinig geld hebben, maar liefde en aandacht is gratis! Ik merkte aan mezelf dat ik mezelf ging ergeren aan de mensen in het weeshuis, omdat ze meer met hun zelf bezig zijn dan met de kinderen, en ook omdat ze eigenlijks niet tegen ons praten. We zitten vaak alleen met de kinderen en het presoneel staat te kletsen,hun haar te doen of liggen op bed,of lopen ergens met hun telefoon. Het is juist erg goed dat er zoveel vrijwilligers komen,die er echt voor de kinderen zijn. De kinderen zijn binnen no time aan je gewend omdat je simpel weg naar hun luisterd een aai over de bol geeft, en met hun speelt, ook vinden ze het erg leuk om les te krijgen, ze noemen me nu al teacher.

We krijgen soms het gevoel dat we niet welkom zijn. Ik heb daarom een gesprek aangevraagd met iemand van het project, en zij begreep me volkomen. Ze heeft me uitgelegd dat de mensen die hier in een weeshuis of kinderverblijf werken, niet naar school zijn geweest en eigenlijks nooit met kinderen hebben gewerkt en ze niet beter weten, ik heb daardoor erg dubbele gevoelens, aan de ene kant begrijp ik het maar aan de andere kant denk ik je hoeft niet te leren om liefde en aandacht te geven. Maar ik ga nu een plan van aanpak schrijven, en hoop zo een beetje structuur in de dag te krijgen, ik heb vrijdag een gesprek met het hoofd van het weeshuis, en ga dan alle kinderen bijlangs en vraag of ze bijzonderheden hebben en wat we daar aan kunnen doen, ook wil ik een schema maken, zodat alle kids op tijd een schone luier krijgen en dat de baby's op tijd hun fles krijgen, het zijn van die simpele dingen, maar voor hun niet logisch. Ook worden de kinderen niet gestimuleerd om te spelen, de baby's liggen in de box en dat is het.

Er is een meisje genaamd shanel, zij is geestelijke en lichamelijk gehandicapt, ik wil voor haar een schema op stellen zodat ieder dag iemand iets

met haar doet, fysiotherapie zodat ze leert ontspannen of iemand die een liedje zingt met haar, een boekje gaat lezen of iets anders. Want zij ligt anders de hele dag alleen op bed, of zit buiten in de kar,je kan het niet het geloven,maar aandacht krijgt ze niet en terwijl ze hier zo van geniet,wanneer je zingt of tegen haar praat of handjes masseert begint te ze stralen en dat zoveel goeds met mij en de andere vrijwilligers!!

Er is hier zoveel te verbeteren,maar ik probeer niet alleen de kinderen iets te leren ook wil ik het personeel proberen anders te laten werken, en hun ogen te openen! Zodat ze zien dat ze super baan hebben!

Ik doe me best,maar soms is het erg confroterend.. Ik blijf positief en het is fijn dat je andere vrijwilligers hebt waar je mee kunt praten over alle dingen.

Nou eerst alweer een heel verhaal.. Ik ga nu stoppen en genieten van het mooie weer..

Liefs tinie